Tekort aan technisch personeel

En weer spant men de overheid voor het karretje van aanbod van technisch personeel.

Met enige regelmaat heeft de overheid in de voorbije decennia  campagne gevoerd om meer leerlingen in ons onderwijs te laten kiezen voor een technische opleiding. Het verhaal was steevast hetzelfde. Er dreigt op de arbeidsmarkt een tekort aan technisch personeel en daardoor loopt de Nederlandse economie gevaar. Dure reclame campagnes moesten scholieren ervan overtuigen dat het goed voor ze was om een technische opleiding te kiezen. Immers dan komt er meer aanbod is het onheil afgewend. Deze campagnes zijn nooit succesvol gebleken, soms werkten ze contraproductief. We hebben bij voorbeeld  eens een intensieve reclame gehad om meisjes techniek te laten kiezen. De middelbare scholen hingen vol met prachtige posters: Meiden kiezen techniek! Of iets van die strekking. De keuze voor exacte studies door meiden daalde daarop.

Stel dat de campagnes wel succes hebben, ook dan ontstaat er een probleem. Arbeid is altijd schaars. Op de arbeidsmarkt concurreren vragers naar arbeid (bedrijven, overheid en andere instellingen) onderling. De arbeidsmarkt bestaat uit deelmarkten. Een van die deelmarkten is de arbeidsmarkt voort technisch personeel. Als de overheid met succes investeert in wervingscampagnes voor de technische sector dan gaat dat ten koste van arbeidsaanbod in andere sectoren. Bij een gelijkblijvende vraag betekent dat een stijging van de lonen in andere sectoren. De loonkosten stijgen daar dus voor de werkgevers.

Als de schaarste aan technisch personeel toeneemt moet zich dat vertalen in een hogere beloning voor dat personeel. Zo werkt dat op markten. Als de overheid wervingscampagnes subsidieert ten behoeve van. personeelsvoorziening in een sector verstoort dat de werking van de arbeidsmarkt.

In de praktijk hebben zulke campagnes weinig, geen of soms zelfs een negatief effect. Weggegooid geld dus. 

OZB dl 2

Zoals vorige maand vermeld geef ik een suggestie voor een alternatief voor OZB, toeristenbelasting en hondenbelasting. Breed geaccepteerd is een belasting waarbij de overheid draagkracht als beginsel voor belastingheffing hanteert. Vroeger was dat lastig om de hoogte van inkomen en van vermogen als grondslag te nemen voor gemeentelijke belastingheffing. Immers de gegevens omtrent de individuele inkomens en vermogens waren uitsluitend bekend bij de rijksoverheid. Distributie ervan naar gemeenten was een peperdure en tijdrovende zaak. Nu de belastingdienst door verdergaande  automatisering individuele gegevens in registers vastlegt kan de gemeentelijke belastingheffing technisch relatief gemakkelijk via de rijksbelastingdienst worden geïnd en overgemaakt naar de gemeenten. Zo'n wijze van inning zou efficiency voordelen met zich meebrengen zeker in relatie met allerlei toeslagen die de belastingdienst nu ook uitbetaalt.
Ook is het denkbaar dat het ingewikkelde systeem van de algemene uitkeringen van de rijksoverheid wordt ingelijfd in dit systeem.